Geschiedenis van de archiefvormer
Willem Frederik Hendrik werd te Soestdijk geboren op 13 juni 1820 en was de derde zoon van koning Willem II en Anna Paulowna, grootvorstin van Rusland. Prins Hendrik werd al op jonge leeftijd, vooral op aandringen van zijn grootvader koning Willem I, bestemd voor de zeedienst. Reeds op 10-jarige leeftijd werd hij benoemd tot adelborst der 1ste klasse, in welke rang hij verschillende zeereizen maakte, onder andere naar Engeland, Spanje en Amerika. In 1836 volgde zijn benoeming tot luitenant ter zee en in 1843 tot kapitein ter zee. Later maakte hij als commandant van een eskader een reis naar de Middellandse Zee. In 1847 werd prins Hendrik bevorderd tot schout-bij-nacht en in 1852 tot luitenant-admiraal en opperbevelhebber van de vloot.
Aan zijn werkelijke loopbaan als zeevarende kwam reeds in 1850 een einde, voornamelijk door het overlijden van zijn vader en de inhuldiging van zijn broer koning Willem III. Deze benoemde hem op 4 oktober 1850 tot stadhouder van Luxemburg, welke functie hij tot zijn dood in 1879 bekleedde. Zeer veel heeft hij voor dit land bereikt, vooral op het gebied van land- en tuinbouw, terwijl ook het onderwijs een grote vooruitgang beleefde. De prins stimuleerde deze sector door uit eigen middelen studiebeurzen en ondersteuningen te verlenen. Ook begon prins Hendrik in 1855 vergunningen te verstrekken voor de aanleg van de eerste Luxemburgse spoorlijnen. Aan grote dreiging stond het groothertogdom in 1867 bloot, toen Frankrijk zich ten koste van Luxemburg wilde uitbreiden, wat echter niet naar de zin van Pruisen was. Op de conferentie van grote mogendheden, die toen op aandringen van Rusland belegd werd, kwam prins Hendrik met enige voorstellen die hij naar eigen inzicht op papier gezet had. Bijna woordelijk werden deze aangenomen, waarmee de prins de neutraliteit van Luxemburg had weten te bewaren.
Ondanks zijn drukke werkzaamheden in het groothertogdom, vergat hij de Nederlandse belangen niet, en het was vooral aan hem te danken, dat vele belangrijke handel- en scheepvaartmaatschappijen werden opgericht. Vanwege zijn grote belangstelling en kennis werd hij in veel besturen gekozen. Grote geldsommen stak hij o.a. in de Mij. Nederland, de Kon. Ned. Stoomvaart Mij., de Mij. Zeeland, de Utrechtse Vereniging Port Said en de Billiton Mij. Om de Nederlandse handel in het buitenland te bevorderen, richtte prins Hendrik na de opening van het Suezkanaal, geheel uit eigen middelen een handelsetablissement met hotel te Port Said op. Op 19 mei 1853 trouwde prins Hendrik met Amalia Maria da Gloria Augusta, hertogin van Saksen-Weimar-Eisenach, die op 1 mei 1872 kwam te overlijden. Op 24 augustus 1878 volgde een tweede huwelijk met Maria, prinses van Pruisen. Dit huwelijk was van korte duur, omdat prins Hendrik na een korte ziekte op 13 januari 1879 in zijn slot Walferdingen overleed. Twee dagen voor zijn dood was hij nog benoemd tot admiraal van de vloot, met de titel van maarschalk.
